" نام تورا بلند آوازه نمودیم"...  
در گردونه‌ی ذهنم به صدایی نزدیک می‌شوم که بارها شنیده‌ام ، اما این بار با دقت بیشتری روی این آیه مبارکه ذهنم را متمرکز می‌سازم که نثار وجود چه شخصیت بزرگی شده است؟
خداوند چه زیبا نامت را بلند گردانید
ای محمد (صل الله علیک و سلم)
خداوند چه زیبا وعده‌اش را ببار نشاند 
که همه را با شنیدن نامت عاشق و
 غرق در آرزوی دیدار تو نمود . 
در این شور زلال رسیدن به تو 
ای رسول خدا (صل الله علیک و سلم)
من نیز بدنبال رمز گشايش این امر می‌گردم 
تا بیاد آورم... 
دوران زندگی پيامبر عزيزم را 
انگار بارها از این خاطرات گذر نموده‌ام
 و درس‌ها گرفته‌ام...
 که چگونه این راه سخت و پر فراز دعوت را با سربلندی طی نمودی و پيروانت را با نور این راه آشنا نمودی تا در زیر آوار تاریکی‌های شب نمانند.
دگر بار بغضی را روانه‌ی گردونه‌ی ذهنم می‌کنم...
تا در لابه لای سختی‌های این راه لطیف تر از ابر و نرم تر از باران تو را پیدا کنم و عظمت وجودت را در این راه بیشتر درک کنم ...
که چگونه بشریت را مات و مبهوت جلوه‌های ويژه‌ی اخلاقت نمودی
با صبر و ايثار و از خود گذشتگی و...
ای رسول خدا!( صل الله علیک و سلم) اکنون چه بلند آوازه در همه جاي جهان آوایی چو سوز« نی» با حرارتی به وسعت شوق رسیدن در گوش جهانیان نواخته می‌شود .
ای رسول خدا!( صل الله علیک و سلم)! با ناقوس نام بلندت هزاران صلوات و سلام تقدیم حضورت می‌گردد و با حرارت نامت که تلنگری از کلام عشق است در چشمان مان حلقه می‌زند و با تب این عشق گریستنی آغاز می کنیم تا مرز یافتن محبان راهت؛ همراه همیشگی مان خواهد ماند این عشق..
عشقی که پاسخ به نداشته‌ها و خلأ‌های دروني مان است .
آری این عشق پایان کاوش نیست ...
بلکه آغازگر جستجوی دیگر است ...
تا همچون پروانه‌ی رها شده از پیله‌ی ابهام خود را در گسترده‌ی این عشق بسوزانیم 
و با برکت این عشق در هجران نمانیم 
و خود را در اوج شناخت تو
 بیابیم و بيانديشيم...
که چه زیبا خالق هستی در وصف تو
 نامت را بلند گردانید و فرمود :
" و رفعنا لک ذکرک"[ شرح/4]